Szanowni Państwo, Uniwersytet Jagielloński ma przyjemność zaprezentować Dwór w Modlnicy, będący wyjątkowym obiektem w sercu Małopolski, zlokalizowanym zaledwie 11 km od Krakowa.
Mając na uwadze Państwa cenny czas,
przygotowaliśmy najważniejsze informacje,
które – mamy nadzieję – zachęcą
do odwiedzenia naszego miejsca.
W naszej ofercie znajduje się m.in. propozycja dedykowana dla gości biznesowych. Zabytkowe wnętrza Dworu, jak również otaczający park ze stylowym namiotem, to wyjątkowa sceneria dla rozmaitych wydarzeń. Zróżnicowana wielkość pomieszczeń umożliwia organizację zarówno większych, jak i mniejszych spotkań z uwzględnieniem w pełni wyposażonego oraz profesjonalnego sprzętu audiowizualnego.
Nasz obiekt, o powierzchni 500m², posiada pełne zaplecze gastronomiczne oraz bazę noclegową. Klasycystyczne wnętrza Dworu są idealnym miejscem do organizacji wydarzeń o różnorodnym charakterze, jak również celebracji ważnych chwil. Dodatkowo otaczający go zabytkowy park zagwarantuje wyjątkową oprawę każdej uroczystości.
Z wielkim zaangażowaniem oraz dbałością o detale jesteśmy w stanie przygotować dla Państwa różnego rodzaju przyjęcia okolicznościowe – zarówno we Dworze, namiocie, ale także w plenerze. Kameralny Dwór, jak również obszerny teren zielony pozwalają na organizację małych i dużych wydarzeń. 2 minuty spacerem od Dworu znajduje się Kościół Św. Wojciecha i MB Bolesnej w Modlnicy.
Dodatkowo bezpośrednio przy Dworze umiejscowiony jest stylowy namiot o powierzchni 200m², mieszczący do 200 osób – w zależności od konfiguracji, układu i rodzajów stołów. Dzięki przezroczystym ścianom namiotu, możemy podziwiać Dwór i jego zielone otoczenie. Co z pewnością będzie pasować do każdego rodzaju stylu uroczystości, który z chęcią dla Państwa wykreujemy.
Najstarsze dane archiwalne o wsi Modlnica pochodzą z wydanego w 1254 roku przywileju Bolesława Wstydliwego, w którym Modlniczka wspomniana jest jako własność Klasztoru Norbertanek na Zwierzyńcu. Sama Modlnica była już w tym czasie własnością prywatną. W XIV i XV wieku należała do rodu Czachrów oraz, według relacji Jana Długosza, do rodu Prusów. Na początku wieku XVI właścicielem Modlnicy został bogaty krakowski ród Salomonów, do których w 1582 r. nabył ją ks. Stanisław Fogelweder, sekretarz króla Stefana Batorego, wybitny humanista, poseł na dworze hiszpańskim. O późniejszych dziedzicach Modlnicy wiadomości są raczej skąpe. Wiadomo jedynie, że w XVII wieku należała do Kucharskich, których nagrobki znajdują się w położonym blisko dworu kościele, a w pierwszej połowie XVIII wieku do rodziny Łapanowskich. Około połowy XVIII wieku Modlnica przeszła w ręce Michała Łętowskiego, do którego w 1782 (lub 1784) roku nabył ją Józef Konopka. W rękach tej rodziny pozostawała do 1945 roku.
Dogodne usytuowane Modlnicy na granicy dwóch zaborów sprzyjało jej rozwojowi w XIX wieku. Mogą o tym świadczyć chociażby aż trzy znajdujące się tam wówczas zajazdy, a we wsi zatrzymywali się liczni podróżni. Dom rodzinny Konopków stał się miejscem spotkań wielu znakomitych osobistości ówczesnego świata artystycznego i naukowego. Przebywali tam między innymi Artur Grottger, Walery Eliasz-Radzikowski, Antoni Kozakiewicz, a zwłaszcza twórca polskiej etnografii Oskar Kolberg, który w Modlnicy mieszkał w latach 1871-84. W okresie międzywojennym przebywał tam malarz Stanisław Kamocki, dla którego dwór w Modlnicy stał się tematem licznych szkiców i obrazów.
Najstarsze znane wzmianki o modlnickim dworze pochodzą z inwentarza spisanego w 1582 roku, wówczas gdy należał do Mikołaja Salomona. Była duża piętrowa budowla, wykonana z drewna na murowanym fundamencie, która obok mieszkalnych spełniała również funkcje obronne.
Losy tego dworu nie są znane. Następne informacje pochodzą dopiero z roku 1752 i dotyczą budowli znacznie mniejszej, co do której można przypuszczać, że została wzniesiona na fundamentach poprzedniej.
Dwór istniejący obecnie został wybudowany, na miejscu poprzedniego, przez Józefa Konopkę w latach 1784-1787 (architekt Karol Kriszkier). Przebudowa w latach dwudziestych XIX wieku nadała budynkowi typowy klasycystyczny wygląd z 4-kolumnowym portykiem (gankiem) i tradycyjnym wysokim dachem mansardowym.
Środkowa część fasady północnej (od strony ogrodu) ozdobiona została 6-kolumnowym portykiem wgłębnym, dość charakterystycznym w elewacjach polskich dworów szlacheckich pierwszej połowy XIX wieku, nawiązującym zarówno do warszawskich Łazienek jak i do tradycji budownictwa podcieniowego. Interesującym elementem jest również przylegający do dworu od strony wschodniej arkadowy dziedzińczyk oraz czworoboczna wieżyczka.
Od strony północnej i wschodniej dwór otoczony jest rozległym parkiem, opadającym ku zachodowi czterema tarasami, którego założenie sięga jeszcze wieku XVI. Później, zwłaszcza w XVIII i XIX wieku ogród był parokrotnie rekomponowany. Dziś jego główna wartością jest zachowany częściowo stary drzewostan. Nie zachowały się, znajdujące się w bliskim sąsiedztwie dworu od strony wschodniej, zabudowania gospodarcze, z których najciekawsze był pochodzący z 1794 roku drewniany spichlerz. Zachował się, całkowicie przebudowany w latach sześćdziesiątych, murowany lamus, mieszczący dziś pokoje gościnne.
W okresie powojennym dwór uległ zniszczeniu i dewastacji. Przekazany 1959 roku – upamiętnia to tablica wmurowana w fasadę – Uniwersytetowi Jagiellońskiemu, został w latach 1960-64, z okazji jubileuszu 600-lecia Uczelni, starannie odnowiony z zachowaniem wszystkich cech minionej epoki. Uniwersytet kosztem znacznych nakładów finansowych zadbał również o modernizację instalacji technicznych, wprowadzając w 1985 roku ekologiczne ogrzewanie gazowe oraz budując nowe doprowadzenie wody.
Dawne wyposażenie dworu nie zachowało się. W 1947 roku istniały jeszcze sufity z fasetami, klasycystyczne posadzki w kilku pomieszczeniach oraz klasycystyczne elementy stolarki okiennej i drzwiowej. Obecnie jedyną pozostałością dawnego wyposażenia są trzy kominki.
Ekspozycja i obecny wystrój dworu prezentują typowe urządzenie dworu szlacheckiego z XVIII i XIX wieku. Całość uzupełniona jest kolekcją malarstwa w duchu sarmatyzmu (XVII-XVIII w.) i pracami Jerzego Fedkowicza (1891-1939). Na uwagę zasługuje między innymi salonik myśliwski ze zbiorem łowieckich trofeów i kolekcją pochodzących z XVIII wieku grafik o tematyce myśliwskiej, ofiarowanymi Muzeum UJ przez Adama Kopkę, ostatniego właściciela majątku.
Od lat sześćdziesiątych dwór w Modlnicy funkcjonuje najpierw jako Dom Pracy Twórczej Uniwersytetu Jagiellońskiego, potem jako filia Muzeum UJ. Od 1995 roku dwór spełniał rolę Ośrodka Konferencyjno-Recepcyjnego Rektora UJ, działającego w ramach Centrum Badań i Imprez Naukowych, a aktualnie jest miejscem wydarzeń komercyjnych, konferencji oraz różnego rodzaju wydarzeń edukacyjno-kulturalnych z zachowaniem zabytkowego charakteru wnętrz i ekspozycji.
